Sönük Yıldızlar
Çok değil , belki de 28 küsür yıllık hayatımın her dakikasını , her saniyesini çabalayarak geçirdim. Kimileri için ayçiçeklerinin yüzünü döndüğü güneş kimileri için kardelenler arasında sırıtan kimliksiz ot bazıları için vadinin ardından ilk defa görülen deniz ve bazıları için de yol boyunca uzanan gri , sıkıcı bariyer oldum . Geç farkettim belki ama kendim için kendim olamadım . Olmayı dahi denememişim bile. Fakat ne yazık ki denemek de istemiyorum artık.
Zaten ucu açık bir boşluktaki beş yüz milyar galaksiden birinde yer alan , alelade bir sisteme bağlı yörüngesinde dönüp dururken , son süratle yaşlanan bu gezegende ben kimim ki ? Milyonlarca ruhun bulunduğu bu gezegende kendimi yalnız hissediyorum. Bu düşüncemden dolayı belki ama biz insanları gökyüzündeki yıldızlara benzetiyorum. Ve artık gecenin karanlığında beliren ışığımın sönmesi gerek. Hem bir yıldız daha kaysa bunun kim farkına varır ki o kadar ışığın arasında ?
Acı dolu bir kalbi taşıyan bedenim son kez ellerini uzatı bu diyarlara. Odamın her köşesinde yaşamına devam eden anılarım , şehrin her sokağına sinmiş kokular…Ve artık gitmem gerektiğini biliyorum . Umarım gittiğim yer daha iyidir çünkü geri dönmeyeceğim biliyorum .
Yorumlar
Yorum Gönder